فرقه تباهی رجوی !

چه کسی شما را بی خانمان و آواره کوه و بیابان کرد و ... فرقه اش ویران باد .

بدنبال انتقال و اخراج زندانیان اشرف و تصمیم تغییرناپذیر و بلا وقفه دولت و مردم عراق مبنی بر پاکسازی عراق از لوث بقایای رژیم بعثی عراق بالاخص فرقه تروریستیرجوی، پیرعجوزه ی فرنگ نشین، پتیاره ولگرد پاریس به آه و فغان هیستریک آمده و از بی خانمان سازی و کوچ اجباری ساکنان اشرف جیغ سر می دهد. بدون اینکه از خود سؤال کند چه کسی جوانان ایران را با تبلیغات فریبنده بدام صدام انداخت و تا امروز آنها را اسیر و گرفتار و آواره ی کوه و بیابان کرد؟ زوج نر و ماده رجوی اگر ذره ای شهامت داشتند، می گفتند: منفورترین و فریبکارترین چهره ضد بشری قرن محاصر هستند. عامل و باعث نسل فنا و خون های بناحق ریخته شده همانا رجوی خدای قدرت طلب، مظهر خشونت و ترور و خودکامگی و استبداد مدرن است؛ بعد از سه دهه جنایت هنوز دست بردار نیست، برای گروگانهای فرقه خواب های بسا تلخ تر و وحشتناک تدارک دیده و بر آنست تا بعد از زندان اشرف، زندان و سلولهای بیشمار در اروپا و آمریکا و اسرائیل برای بردگان مظلوم تاریخ بسازد و برپا کند.
ما از مریم قجر می پرسیم، آیا ساکنان مفلوک اشرف تا امروز در زیر سایه منحوس رجوی ذره ای آزادی و اختیار در انتخاب و عمل داشته اند؟ بدا بحال شعبده بازان رهبرنمایی که برای عبور از بحران و بن بست دست به سوی رئیس جمهور آمریکا و هر خس و خاشاکی دراز می کنند تا چند صباحی بیشتر بر مسند قدرت و ورطه ذلت روزگار بگذرانند. مجاهدخوانده های بیچاره و آواره امروز باید دولت آمریکا را مسئول حفاظت و حقوق اشرفی ها بداند. انگار آمریکایی ها از جرج واشنگتن تا کارتر و بوش و اوباما مؤسس و بنیانگذاران سازمان بدفرجام مجاهدین بوده اند. چند دهه است که رجوی با الفاظ و القاب و جملاتی تکراری و بی اثر بازی می کند، هنوز دست از سر کنوانسیون چهار ژنو و کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد برنداشته، در عالم خیال تروریست های آدمکش و بازماندگان و همدستان صدام را پناهجویان می نامد، وقاحت و بی شرمی هم حدی دارد. مریم قجر آنچنان از آمریکا صحبت می کند که گویی هنوز آمریکا کلانتر دیالی و بغداد و عراق است، نمی داند دیگر کسی برای اشغالگران آمریکایی و اوباما تره هم خورد نمی کند و اعتنایی به کاخ سفید هم ندارند، حال بگذار مسعود و مریم شبانه روزی چنگ به کاخ سفید زنند و انتظار حمایت و توقع ماندگاری اشرف را داشته باشند، زهی خیال پوچ و باطل که ذلیل مردی چون رجوی و عفریته زنی همچون مریم قجر بدان گرفتارند. بارها گفتیم رجوی و دیگر گروههای تروریستی بر فضای آشفته و موج ناآرامی های عراق سوار شدند و سالها خوردند و غارت کردند و کشتند و بردند. حالا هم که ورق برگشت و اشغالگران پا به فرار گذاشتند، رجوی نمی خواهد قبول کند که عراق دیگر جای ماندن نیست. اگر باند رجوی در گوشه کشوری دیگر اینگونه فعالیت داشتند و در کار دولتش دخالت، کارشکنی و سنگ اندازی می کردند، حتی یک روز هم به آنها اجازه ماندن نمی دادند. دولت و مردم آن کشور مثل موش دُمشان را می گرفتند و بیرون می انداختند. حالا سردسته تروریست ها زبان درازی می کند و از حق و حقوق و اموال منقول و غیرمنقول و فلان و بهمان می گوید.
باز هم تکرار می کنیم، رجوی خانواده ها را ویران و متلاشی و داغدار و آواره کرد، جوانان ساده لوح میهن را با تبلیغات فریبنده به عراق کشاند و در دام خود و صدام گرفتار کرد،با طلاقهای اجباری خانواده ها را متلاشی کرد