رجوی یا خُول است یا یک تخته اساسی کم دارد .

در یک نشستی که در سالن اجتماعات نشسته و چُرت می زدیم منتظر فرمانده کل ارتش آزادی و بانو مریم بودیم معمولا قبل از ورود رجوی به سالن نشست یک سری توجیح می شوند که با ورود رجوی شروع کنند به جفتک انداختن و ... که فقط چُرت ما را بپرانند . بگذریم آنقدر پدر خوانده او یعنی صدام در حلق او دولار و مهمات می ریخت وقتی روی زمین راه می رفت فکر می کرد که روی ابرها راه می رود نشستی را که برگزار کرده بود در نشست گفت یک روز رییس جمهور آمریکا را از خواب بیدار می کنند و به او می گویند که مجاهدین تهران هستند صوت و کف می رفت هوا و با لای سن رجوی و بانو مریم نیش خند می زدند به احتمال زیاد با خودشان می گفتند اینها دیگه چه جور خرهایی هستند . رویا های پنبه دانه ای و تحلیل های آب دوغ خیاری که 30 سال است به خورد اسیران اشرفی می دهد . فکرهای ابلهانه که معلوم نیست بر اساس چه منطقی و استدلالی بیرون می زند . و خیلی از موضع بالا غربیها را زیر ضرب می برد که چوب لای چرخ ما نگذارید که از سرنگونی عقب می افتیم . روزگار را بنگرید رجوی در شرایطی قرار گرفته از غربیها از موضع استیصال التماس می کند کاری کنید که در عراق بمانیم . الان غربیها شدن آدمهای خوب . فرمانده ارتش آزادی یا بهتر بگوییم فرمانده دیکتاتور در جا فاز عوض می کند و خواب سرنگونی و نشستن خودش و مریم قجر بر کرسی ایران 30 سال است که این یدک را با خودش می کشد را می بیند . باش تا صبح دولتت بدمد .