قسمت اول
مقدمه
تاریخ معاصر ایران از جمله پیچیده‌ترین و پرابهام‌ترین تاریخ‌هایی است که پژوهشگران با آن روبرو می‌شوند. ایران معاصر به دلایل مختلفی چون: اهمیت جغرافیایی، تلاقی فرهنگ‌ها و جاذبه‌های مادی و معنوی بسیار، در مقاطع زمانی گوناگون شاهد وقوع حوادثی بوده که به‌واسطه تعدد بازیگران و کارگردانان آشکار و پنهان و زمینه‌ها و پیامدهای متفاوت، نه تنها مورد بازشناسی و توصیف دقیق و علمی قرار نگرفته‌اند، بلکه احتمال دارد که در آینده به محاق فراموشی سپرده شوند. در این میان، مقوله‌ی سازمان‌ها و گروه‌های سیاسی به مشابه‌ی یکی از مهم‌ترین مباحث حوزه‌ی سیاست عملی، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده است. سازمان مجاهدین خلق از جمله مشهورترین تشکل‌های سیاسی است که به واسطه‌ی ویژگی‌های منحصر به فرد خود در طول عمر قریب به پنجاه ساله‌اش، به تناوب کانون توجه پژوهشگران و عامه‌ی مردم قرار گرفته و برخلاف بسیاری از گروه‌های مشابه توانسته است نزدیک به پنج دهه در صحنه‌ی سیاسی کشور باقی بماند، اما علی‌رغم این امر، چنان حاله‌ای از ابهام، گذشته و امروز این سازمان را فراگرفته که کمتر پژوهشگری می‌تواند با شفافیت و دقت به توصیف و بررسی آن پرداخته و به‌عنوان بخشی از تاریخ معاصر کشور آن را مورد مطالعه قرار دهد.
در این میان بسیاری از افراد دانسته یا ندانسته به این سازمان وارد شده و جذب سازمان گردیدندوپس از چند سال حضور در سازمان متوجه شدند که شعارهای سازمان فریبی بیش نیست . یکی از این افراد پرویز درخشان (نام مستعار) می‌باشد. وی در سال ۱۳۸۰ جذب سازمان شدوبه مدت دو سال و نیم در پایگاه اشرف حضور داشت.وی پس از خروج از پایگاه اشرف مدت چهار سال نزد نیروهای آمریکایی در اردوگاه تیف اسیر گردید. مصاحبه شونده که نخواسته اسم واقعی خود را اعلام کند با توجه به عفو حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب در رابطه با مجاهدین خلق در تاریخ ۱۶ بهمن ۱۳۸۷ از فرانکفورت آلمان وارد فرودگاه امام خمینی می‌شود.بدین منظور با هماهنگی های صورت گرفته مصاحبه‌ای با آقای درخشان از اعضای جدا شده وتواب سازمان صورت گرفت که تقدیم خوانندگان فرهیخته می‌شود. ادامه دارد .....